ΓΟΥΛΦ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ
Η Βιρτζίνια Γουλφ γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1882 στο Κένσινγκτον του Λονδίνου. Ο πατέρας της, ο σερ Λέσλι Στίβεν, ήταν συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός. Η μητέρα της, η Τζούλια Ντάκγουερθ, ήταν μέλος οικογένειας στην οποία ανήκε εκδοτικός οίκος. Η Βιρτζίνια Γουλφ έχασε σε νεαρή ηλικία τους γονείς της, την ετεροθαλή αδελφή της και τον αδελφό της, με αποτέλεσμα να υποστεί νευρικούς κλονισμούς, ενώ νοσηλεύτηκε και σε κλινική για γυναίκες με νευρικές διαταραχές. Φοβούμενη ενδεχόμενη επιδείνωση της ήδη κλονισμένης υγείας της, αυτοκτόνησε στις 28 Μαρτίου του 1941.
Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας του Μπλούμσμπερι στην οποία συμμετείχαν πολλοί συγγραφείς και διανοούμενοι της εποχής. Στον κύκλο αυτό γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της Λέοναρντ και μαζί ίδρυσαν τις εκδόσεις Χόγκαρτ. Ένθερμη οπαδός της γυναικείας χειραφέτησης, η Βιρτζίνια Γουλφ πειραματίστηκε με τη δομή και τη φόρμα της αφήγησης. Η κυρία Νταλογουέι (πρώτη έκδοση το 1925) επηρεάστηκε από τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις, καθώς και τα δύο έργα εκτυλίσσονται στο διάστημα μίας ημέρας.
Η Βιρτζίνια Γουλφ υπήρξε πολυγραφότατη και ανάμεσα στα έργα της συγκαταλέγονται κριτικές και δοκίμια. Από τα μυθιστορήματά της ξεχωρίζουν –μαζί με την Κυρία Νταλογουέι– Το δωμάτιο του Ιάκωβου (1922), Στο φάρο (1927), Ορλάντο (1928), Τα κύματα (1931) και Τα χρόνια (1937).
Tο πιο πρόσφατο βιβλίο
ΦΛΑΣ - ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ
«Και οι δύο έμειναν έκπληκτοι. Χοντρές μπούκλες έπεφταν στα πλάγια του προσώπου της δεσποινίδας Μπάρετ· μεγάλα ζωηρά μάτια έλαμπαν ένα μεγάλο στόμα χαμογελούσε. Χοντρά αυτιά κρέμονταν στα πλάγια του προσώπου του Φλας· και τα δικά του μάτια ήταν μεγάλα και ζωηρά: το στόμα του ήταν πλατύ. Υπήρχε κάποια ομοιότητα μεταξύ τους. Καθώς κοιτάζονταν, ο κάθε ένας ένιωθε: Να 'μαι εγώ - και αμέσως μετά ένιωθε: Μα πόσο διαφορετικός! Το δικό της ήταν το ωχρό κουρασμένο πρόσωπο μιας ανάπηρης, αποκομμένης από τον αέρα, το φως, την ελευθερία. Το δικό του ήταν το ζεστό κοκκινωπό πρόσωπο ενός μικρού ζώου· ένστικτο, συν υγεία και ενεργητικότητα. Όντας η μέρα με τη νύχτα, καμωμένοι ωστόσο στο ίδιο καλούπι, λες και ο ένας να συμπλήρωνε αυτό που βρισκόταν σε νάρκη στον άλλον; Εκείνη, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι... όλα αυτά· κι εκείνος - Μπα, όχι. Ανάμεσά τους ανοιγόταν το πιο πλατύ χάσμα που μπορεί να χωρίσει μιαν ύπαρξη από μιαν άλλη. Εκείνη μιλούσε. Αυτός ήταν άλαλος. Ήταν γυναίκα· εκείνος σκύλος. Τόσο στενά ενωμένοι, τόσο απέραντα χωρισμένοι, ατένιζαν ο ένας τον άλλον». Μια φανταστική βιογραφία γεμάτη τρυφερότητα, η οποία αντικατοπτρίζει με λεπτότητα τη συγκινητική σχέση της δεσποινίδας Μπάρετ και του Φλας, του νεαρού κόκερ σπάνιελ της. Μεταξύ τους δημιουργείται ένας σιωπηλός διάλογος, χωρίς λόγια, που χαρακτηρίζεται από χειρονομίες και στοργικά βλέμματα.
Σύνδεση
Εάν είσαι ήδη εγγεγραμμένος χρήστης, παρακαλούμε συνδέσου εδώ.
Δεν έχεις λογαριασμό;