ΜΟΥΣΑΣ ΑΓΓΙΓΜΑ

«Ω Αισιμίδη, λογαριάζοντας του κόσμου την κακογλωσσιά, κανείς τα χίλια δυο που η καρδιά του λαχταρά δε γίνεται να τα χαρεί». (Αρχίλοχος, 7ος αι. π.Χ.) «Άμυαλοι άνθρωποι κι ανόητοι είναι αυτοί που κλαίνε τους νεκρούς κι όχι της νιότης τον ανθό που χάνεται και πάει». (Θέογνις, 6ος αι. π.Χ.) «Όταν κιοτή από τον πόλεμο η μητέρα σου σε δέχτηκε και με χαμένη τη λαμπρή αρματωσιά σου όλη, μεμιάς, Δημήτριε, η ίδια, τη φονική τη λόγχη έμπηξε μες στα πλατιά λαγόνια σου πέρα για πέρα κι είπε: «Ναι, πέθανε, κι η Σπάρτη ας μη στιγματιστεί· γιατί δε λάθεψε εκείνη, αν έθρεψε δειλούς το γάλα το δικό μου». (Ερύκιος ο Κυζικηνός, 1ος αι. π.Χ.) Ο αρχαίος ελληνικός ποιητικός λόγος στη μακραίωνη διαδρομή του έχει να παρουσιάσει μοναδικά, απαράμιλλης ποιότητας επιτεύγματα. Από αυτόν τον τεράστιο ποιητικό πλούτο, από τον οποίο, δυστυχώς, ένα πολύ μικρό μέρος διασώθηκε ως τις μέρες μας, συγκροτήθηκε η παρούσα Ανθολογία με σκοπό να αναδείξει μεγάλους δημιουργούς και έργα ασύγκριτης τέχνης, εκφραστικής δύναμης, χάρης και ομορφιάς. Συγκεκριμένα, παρουσιάζονται σαράντα οκτώ επιφανείς ποιητές, οι οποίοι αναδύθηκαν μέσα από την εξέλιξη της αρχαίας ποίησης στο διάβα δεκατριών αιώνων (από τον 8ο ως τον 6ο αι. π.Χ. και από τον 4ο προχριστιανικό αιώνα ως τον 6ο αι. μ.Χ.). Ησίοδος, Τυρταίος, Σόλων, Αλκαίος, Στησίχορος, Ανακρέων, Ίβυκος, Σιμωνίδης ο Κείος, Πίνδαρος, Βακχυλίδης, οι φιλόσοφοι ποιητές Ξενοφάνης, Παρμενίδης και Εμπεδοκλής, Αντιφάνης και άλλοι ποιητές της Μέσης κωμωδίας, Μένανδρος, Καλλίμαχος, Θεόκριτος, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Λεωνίδας ο Ταραντίνος καθώς και άλλοι σπουδαίοι επιγραμματοποιοί, Ηρώνδας, είναι μερικά από τα λαμπρά ονόματα που θα συναντήσει ο αναγνώστης στο συναρπαστικό ταξίδι στο οποίο τον καλεί η ποιητική Μούσα μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου.