ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Εξ ορισμού πολιτική τέχνη το θέατρο, αφού ως δημόσια συνάντηση διαδραματίζεται στην πόλη και η πραγμάτωσή της προϋποθέτει την ανθρώπινη παρουσία, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευαίσθητο στις διακυμάνσεις του ιστορικού χρόνου. Το ανά χείρας βιβλίο του Τάσου Αγγελόπουλου εστιάζεται σε έναν θεατρικό θεσμό, που ιδρύεται στις δυστηνες ώρες της γερμανικής Κατοχής, μια περίοδο που θέτει σε συναγερμό τους ανθρώπους του θεάτρου και η τέχνη της σκηνής και μέσα από ποικίλες εκφάνσεις, παίρνει πολιτικές διαστάσεις. Η θεατρική δράση από την κήρυξη του πολέμου ως την απελευθέρωση και τα αμέσως επόμενα χρόνια αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου. Όσο ενισχύεται η ενεργητική ένταξη των καλλιτεχνών στο αντιφασιστικό κίνημα, η κοινωνική συνείδηση εκφράζεται μέσα από τις έννοιες της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αποστολής. Τέχνη, που βασικό υλικό της είναι ο άνθρωπος στη σκηνή και στην πλατεία, η θεατρική παράσταση προσφέρει για δυο ώρες το διπλό δώρο της συνεύρεσης και της απόδρασης από την κατοχική βαρβαρότητα και το άχθος της καθημερινότητας.