ΓΚΙΟΥΛΗ Μ. ΒΙΡΓΙΝΙΑ
Η Βιργινία Μ. Γκιούλη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Κλασσική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήµιο Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Αρσακείου, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστηµίου Reading U.K., µέλος πολλών διεθνών Εταιρειών Φιλοσοφίας και συνεργάτιδα διεθνών περιοδικών Φιλοσοφίας. Δίδαξε στο Αθήνησι. Το µεθοδολογικό πρίσµα της προβληµατικής της, προκειµένου η ίδια ν’ αντεπεξέλθει στις επιστηµολογικές απαιτήσεις των καιρών, όπως διακριβώνεται σε µακρά σειρά δηµοσιευµάτων, πολυάριθµων επιστηµονικών µονογραφιών, άρθρων σε διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά και ανακοινώσεων σε διεθνή φιλοσοφικά συνέδρια, αφορά στη θήρα του λογικώς αδυνάτου στην φιλοσοφία. Μία «θήλεια» οπτική της οδύνης πέραν κάθε διαχωρισµού φύλου δύναται λοιπόν να εξανθρωπίζει τον καθηµέραν κοινωνικό και πολιτικό βίο. Η συγγραφέας είναι µέλος του Συνδέσµου Υποτρόφων του ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ. ΩΝΑΣΗΣ και έχει προσκληθεί επί σειρά ετών «ως διεθνώς αναγνωρισµένη προσωπικότητα στον τοµέα της Φιλοσοφίας µε σεβαστή και υψηλή συνεισφορά στον τοµέα αυτόν» από το INAMORI FOUNDATION, Kyoto, Ιαπωνία, για να υποδείξει υποψήφιες/ους για το Kyoto Prize στη Φιλοσοφία. Ο Ευάγγελος Μουτσόπουλος, Οµότιµος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών, Ακαδηµαϊκός, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φιλοσοφικών Μελετών, έχει συµπεριλάβει µονογραφίες της στις Εκδόσεις της Εταιρείας. Ο στοχασµός της, διατείνεται, αποθησαυρίζει Ελληνικά φιλοσοφήµατα παγκοσµιοποιηµένα. Η κοινωνιολογική µεθοδολογία της προετοιµάζει την αναγέννηση του νεοελληνικού κοινωνικού και πολιτικού στοχασµού, προσθέτει. Παρόµοιες ιδέες, υπογραµµίζει, αποτελούν ατού για την διδασκαλία της Φιλοσοφίας σε κάθε Πανεπιστήµιο, για την ίδια την διακίνηση των ιδεών.
Tο πιο πρόσφατο βιβλίο
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ
Η τέχνη κι η φιλοσοφία του Βιζυηνού φωτίζονται υπό την οπτική του Marx κι υπό τη γενεσιουργό των προτύπων αυτών και μορφοποιό αριστοτελική ιδέα του κοινωνικού φαντασιακού. Ούτε η θήρα, ούτε κι η παραγωγή του Απολύτου είναι εντελώς αδύνατη στα έργα των. Η απόσταση από το πραγματικό στο δυνατό έτσι σμικρύνεται κι όσες προτάσεις επιβεβαιώνουν την σμίκρυνση αυτήν αυξάνουν. Το Καλό (το Απόλυτο, δηλαδή) ως «φαντασιακό προϊόν», με την πολιτική σημασία που ο Καστοριάδης αποδίδει στους όρους αυτούς, οδηγεί τον Βιζυηνό στην παραφροσύνη, στην διαστροφή, στο υψηλό, όπως όμως και στην αυταπάρνηση και στη μεγαλειώδη δημιουργία. Η βιζυηνική γλώσσα, ως θεσμός, και πάντα τα άλλα φαντασιακά αντικείμενα, δηλαδή ο έρως, η εξουσία, ο πλούτος, η δόξα υπηρετούν το Καλό μέσω των κοινωνικών φαντασιακών σημασιών. Παρόμοιες σημασίες καθορίζουν ανεπιτυχώς τις πολιτικές και τις κοινωνικές αξίες στο βιζυηνικό έργο. Οι σημασίες αυτές προϋποθέτουν το καλό και το κακό, το αληθές και το ψευδές, το δίκαιο και το άδικο. Το βιζυηνικό νόημα συλλήβδην περί την ζωήν και τον θάνατο ερείδεται στην αξία του Καλού κι υποστασιάζει τις δυνατότητες της αξίας αυτής ως φαντασιακού αντικειμένου. Η οδύνη της γλωσσικής άρθρωσης του ανωτέρω νοήματος διακυβεύει όχι μόνον την ταυτότητα του νοήματος αυτού, υποστηρίζομε εδώ μαζί με την Kristeva, αλλά και του ίδιου του λογικού υποκειμένου. Μόνη η οδύνη αυτή πάντως δύναται παραδόξως να υποστασιάσει θεμελιωδώς την ταυτότητα του υποκειμένου ή να την αποδομήσει εντελώς. Η «θήλεια» οπτική της οδύνης λοιπόν, συνάγομε από το Βιζυηνικό έργο προ του γράμματος της Kristeva, θεμελιώνει ή αποδομεί την ταυτότητα αυτήν κοινωνικώς και πέραν της διχοτόμησης των φύλων. Η μονογραφία αυτή συλλήβδην περιβάλλεται την αξία του μαρξιστικού προτύπου της ιστορίας των ιδεών, ειδάλλως εμφανίζεται κενή παντός νοήματος τόσο ως προς τις συνιστώσες της, όσο και προς την μόνη βιζυηνική σταθερά: την πύρρειο νίκη της συνειδησιακής ελευθερίας κατά τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα νοηματοδότησης και παραγωγή
Login and Registration Form
Σύνδεση
Εάν είσαι ήδη εγγεγραμμένος χρήστης, παρακαλούμε συνδέσου εδώ.
Δεν έχεις λογαριασμό;